Bazyliszek

Bazyliszek (gr. basiliskos, łac. regulus), czasem nazywany królem węży, kuroliszkiem, bazylkokiem lub kokatrysem – mityczne stworzenie, pojawiające się w legendach, podaniach i bajkach wielu narodowości (także w Polsce).

Opis wyglądu: 

Bazyliszek to bestia pokryta prawie w całości szmaragowozieloną łuską. Wyglądem przypomina masywną jaszczurkę dochodząc nawet do 4,5m długości. Korpus bazyliszka jest masywny, krępy i dobrze zbudowany. Kończy go sporej długości cienki ogon. W części podbrzusznej łuska zanika, a z boków ciała wyrastają krótkie, zakończone ostrymi pazurami odnóża. Bazyliszek posiada osiem nóg - po cztery z lewej i prawej stronie masywnego cielska. Mimo tak wielu kończyn porusza się wolno i leniwie, choć z łatwością potrafi pokonywać śliskie i pochyłe powierzchnie. Pierwsza para kończyn - od strony głowy - posiada dłuższe sierpowate szpony, których bestia używa podczas walki. Potrafi nimi również kopać tunele i podziemne korytarze. Szeroka głowa zakończona jest dużym ptasim dziobem, pod którym da się zauważyć zwisające sporych rozmiarów podgardle. Na szczególna uwagę zasługują oczy bazyliszka, posiadające magiczne zdolności - kuliste, duże gałki oczne, mieniące się wirem różnobarwnych świetlnych linii potrafią zamienić żywą istotę w kamień. Jasnozielone, delikatniejsze, niż reszta ciała podbrzusze wydziela trującą substancję, która podczas kontaktu z podłożem zostaje wydalana na zewnątrz. Dlatego też tam, gdzie przejdzie bazyliszek roślinność więdnie i zamiera. 

Występowanie i zwyczaje: 

Bazyliszek zamieszkuje tereny leśne i górzyste kontynentu. Zakłada swe leża w jaskiniach, ziemnych jamach, piwnicach opuszczonych domów, podziemiach starych ruin, czy nawet systemie kanalizacji miast. Należy do rzadziej spotykanych potworów, a miejsca w których występuje charakteryzuję się wypaloną roślinnością, uschniętymi drzewami i najważniejsze - wypełnione są skamieniałymi ludźmi i zwierzętami. Bestia ta, z natury o niszczycielskim charakterze, rzadko opuszcza swe legowisko i atakuje tylko tych, którzy wkroczyli na jej terytorium. Bazyliszek jest wszystkożerny, choć często ma problem, by cokolwiek upolować ze względu na swój zabójczy wzrok. Możliwe, że potrafi wykorzystać skamieniałości jako pokarm, choć nikt jak dotychczas tego nie udowodnił. Należy do grupy długowiecznych zwierząt i przy sprzyjających warunkach potrafi dożyć do 900 lat. Jest samotnikiem, choć zdarza się spotkać go w kilkuosobowych grupach. Trudno sprecyzować w jaki sposób się rozmnażają, gdyż zarówno ich liczebność, tajemniczość, jak i odizolowanie sprawiły, że nikt nie zaobserwował ich cyklu rozrodczego. Według wielu legend, które krążą po ziemiach Fallathanu bazyliszek ma kilka słabych punktów, dzięki którym można go pokonać. Pierwszym z nich jest odbicie wzroku za pomocą lustra, co powoduje, że ginie od własnego wzroku, zamieniając się w kamień. Drugi mit mówi o tym, że gdy o świcie zapieje kogut, wtedy bestia wyzionie ducha. Ponoć bazyliszek boi się panicznie zapachu leśnej łasicy, jednak ile w tym prawdy, nikt nie wie. Szmaragdowozielona skóra bazyliszka jest cenionym produktem w branży szewskiej, a wytwarzane z niej buty znajdują nabywców wśród najbogatszej arystokracji Fallathanu. 


Specjalne zdolności: 

- widzenie w ciemnościach - Bazyliszek widzi w ciemnościach do 20m. 

- zabójczy wzrok - Bazyliszek zamienia w kamień swym wzrokiem wszystkie żywe istoty w promieniu 5m swego widzenia. 

- twarda łuska - Twarde łuski bazyliszka dają mu dodatkową osłonę przed bronią strzelecką, kłutą i obuchową. 

- trująca wydzielina - Bazyliszek wytwarza bardzo trującą wydzielinę, a po ugryzieniu czy ataku szponami tej bestii postać ulega groźnemu zatruciu. 

- katoptrofobia - Bazyliszek panicznie boi się luster.